„აღარ მინდა, ჩემს ლგბტ მეგობრებს ქუჩაში გასვლის ეშინოდეთ!“

„ნიუპრესის“ სტუმარია  20 წლის მარიამ ნ., რომელიც  თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის სტუდენტია, უყვარს  სპორტი და ფილმების ყურება...  მარიამი ტრანსგენდერია და სწორედ ამ განსხვავებული ორიენტაციის გამო, ახლობლებთან და ოჯახის წევრებთან საკუთარ გრძნობებზე საუბარს ვერ ახერხებს. 

- ძალიან ადრეულ ასაკში მივხვდი, რომ  განსხვავებული ვიყავი... როგორც მახსოვს და გადმოცემით ვიცი, ყოველთვის მქონდა მიდრეკილება „ბიჭობისკენ“. მიტაცებდა მანქანები, იარაღები და ა.შ... არასდროს მომწონდა თოჯინებით თამაში და კაბის ჩაცმა. პირველად რომ გოგო  მომეწონა, დაწყებით კლასში ვიყავი.. არ ყოფილა ეს ჩემთვის ტრაგედია, ჩვეულებრივად მივიღე და არ ვთვლიდი, რომ რამეს „ვაშავებდი“.. ბიჭი არასდროს მომწონებია... თავს ლესბოსელად ვთვლიდი, მაგრამ როცა ტერმინებში ზუსტად გავერკვიე, მივხვდი, რომ  ტრანსგენდერი ვარ.

ამ ყველაფრის შესახებ ოჯახმა არ იცის. ალბათ, ფიქრობენ, რომ როცა ბიჭი შემიყვარდება, დავნაზდები და ა.შ

  - როგორია ცხოვრება საქართველოში თქვენთვის?

- ოჯახის და ახლობლების გარდა არავისთან ვმალავ  ჩემს ორიენტაციას.

ჯერ აქამდე  პრობლემა არ შემქმნია ჩემი ორიენტაციის გამო. მეგობრებიც მყავს და არც სწავლაში შემქმნია პრობლემა...მართალია, ქუჩაში ვგრძნობ თითის გამოშვერებს განსხვავებული სტილის გამო, მაგრამ ძალადობის მსხვერპლი