„ღამის ორგიების ცენტრად" ქცეული ქუთაისის საგრენაჟო ქარხანა
ქუთაისის ცენტრში, იაკობ ნიკოლაძის სკვერის მიმდებარედ არსებული, ყოფილი საგრენაჟო ქარხნის ტერიტორია, ამჟამად საქმიანი გარჩევების და ღამის არალეგალური ცხოვრების ცენტრადაა ქცეული. არაფხიზელ მდგომარეობაში მყოფი ადამიანების ღამის ორგიები განსაკუთრებით აუტანელი ქარხნის მიმდებარე, თბილისისა და გოგებაშვილი ქუჩის მცხოვრებთათვისაა.
თბილისის ქუჩის მკვიდრნი, რომლებიც ქარხნას უშუალოდ ესაზღვრებიან, ამბობენ, რომ მიტოვებული და გაუვალი ეზო მათთვის ნამდვილ სატკივრად იქცა. მოსახლეობისთვის ხანმოკლე სიმშვიდის მომტანი გამოდგა თამარ მეფის ქუჩის რეკონსტრუქციის პერიოდი, რადგან როგორც გაირკვა, სამშენებლო მასალებს, რეკონსტრუქციაში მონაწილე კომპანიები, სწორედ ქარხნის ეზოში ინახავდნენ.
მოსახლეების თქმით, მათ სიტყვიერად ქალაქის მერიას არაერთხელ მიმართეს, მაგრამ ჯერჯერობით პრობლემა ისევ მოუგვარებელია. „ზაფხულის პერიოდში ფანჯარა ვერ გაგვიღია ქვეწარმავლების შიშით. ამასთანავე საშინელი ანტისანიტარიაა, გაუთავებელ ჩხუბზე და აყალ-მაყალზე არ გვაქვს საუბარი. ჩხუბის არენადაა ქცეული ეს ადგილი. როდემდე გაგრძელდება არ ვიცით? საბოლოოდ ვინმე პატრონი გამოუჩნდებოდეს ამ შენობას," - ამბობს თბილისის ქუჩის მცხოვრები ზაირა კუპრეიშვილი.
1938 წელს დაარსებული ქუთაისის საგრენაჟო ქარხანა თავიდანვე 8 800 კვ. მეტრი მიწის ფართობზე იყო განთავსებული. გრენის ანუ აბრეშუმის პარკის გაცოცხლება პირველად სსრკ-ში ქუთაისში დაიწო, მიუხედავად იმისა, რომ შუა აზიის ქვეყნებში მეაბრეშუმეობის დარგი გაცილებით ადრე ჩამოყალიბდა. იმ პერიოდისთვის ეს ამ დარგში უდიდესი მიღწევა იყო.
ქუთაისის საგრენაჟო ქარხანა „საქართველოს აბრეშუმის გაერთიანებაში" შედიოდა. ამ გაერთიანების შემადგენლობაში იყვნენ ასევე საქართველოს თითქმის ყველა რეგიონში არსებული პარკსაშრობი პუნქტები. ქუთაისის საგრენაჟო ქარხანასა და მთლიანად იმერეთის რეგიონში არსებულ პარკსაშრობებში 200-მდე ადამიანი მუშაობდა.
1996 წელს ქარხანამ იურიდიული სტატუსი შეიცვალა და სააქციო საზოგადოება „საქართველოს აბრეშუმად" ჩამოყალიბდა. საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ, ქარხანაში საწარმოო პროცესი თანდათანობით იშლებოდა. ამ ძნელბედობის პერიოდში საწარმოს ის ნაწილი, რომელიც თამარ მეფის ქუჩაზე გამოდის, არაერთხელ მოხვდა განსხვავებული პროფილით დაკავებული პირების ინტერესების ხელში. სხვადასხვა დროს იქ კაფე-ბარი, კომერციული მაღაზია და ყვავილების სალონი ფუნქციონირებდა.
2002 წლამდე მასში „მოქალაქეთა კავშირის" ოფისიც კი იყო განთავსებული. 2002-2011 წლამდე საგრენაჟო ქარხნის იგივე ფლიგელი ქუთაისის მერიამ დროებითი სარგებლობის წესით ქუთაისის ეთნოგრაფიულ მუზეუმს ეთნოგრაფიული მასალების ფონდის განთავსებისთვის გადასცა. 2011 წლის ოქტომბერში მუზეუმმა მუდმივი ბინა საქართველოს ეროვნული ბანკის ქუთაისის ფილიალის შენობაში დაიდო.
2004 წლისთვის საწარმოს დავალიანება, საურავებისა და კრედიტორების დავალიანების ჩათვლით, 1 200 000 ლარს შეადგენდა. 2005 წელს, თბილისის დიდუბე-ჩუღურეთის რაიონული სასამართლოს განჩინებით საწარმოში გადახდისუუნარობის საქმის წარმოება დაიწყო და გაკოტრების მმართველად ნანა გოჩელაშვილი დაინიშნა.
2007 წელს, თბილისის საქალაქო სასამართლოს სამოქალაქო საქმეთა კოლეგიის განჩინებით, სს „საქაბრეშუმი"-ს მიმართ აღძრული გაკოტრების საქმის წარმოება გაურკვეველი მიზეზის გამო შეწყდა. მოგვიანებით, 2011 წელს საწარმო გაკოტრების რეჟიმში კვლავ გადავიდა და ამჟამად გაკოტრების მმართველის ფუნქცია საჯარო სამართლის იურიდიულ პირს, აღსრულების ეროვნულ ბიუროს დაეკისრა. 2009 წლიდან მთელი საქართველოს მასშტაბით „საქართველოს აბრეშუმის გაერთიანებაში" შემავალ ქონებას ყადაღა ადევს.
დაუზუსტებელი ინფორმაციით, რამდენიმე წლის წინ, ქუთაისის მერია მთავრობას ქარხნის ტერიტორიის ქალაქის საკუთრებაში გადაცემას თხოვდა, ყაზახ ინვესტორზე გადაცემის მიზნით, რომელიც აღნიშნულ ფართში 9 მლნ. დოლარს იხდიდა. ამ გარიგების შესახებ ქუთაისის მერიის ეკონომიკურ სამსახურში ინფორმაცია
ავტორი: დეა მანაგაძე