"კურთხეული" ბიზნესი
„გთხოვთ შეიძინოთ ნაკურთხი სანთლები და ხატები", „დავეხმაროთ მონასტრის მშენებლობას", „გთხოვთ გაიღოთ შემოწირულობა გაჭირვებული ოჯახისათვის", - ამ და სხვა მსგავს მოწოდებებს ხშირად გაიგონებთ ქალაქში მოძრავი ადამიანებისაგან, რომლებიც დახმარებას უფლის სახელით ითხოვენ. თუმცა როგორც ირკვევა, ხშირ შემთხვევაში მოწყალების მთხოვნელი პირები ფულს საკუთარი მიზნებისთვის, ქველმოქმედების გვერდის ავლით აგროვებენ.
ქალაქის ცენტრალურ ადგილებში ხშირად შეხვდებით ადამიანებს, რომლებიც ან სანთლებს და ხატებს ყიდიან, ან კიდევ სასულიერო პირების ანაფორით, ხატითა და ყუთით დახმარებას ითხოვენ. ეს ადამიანები საკუთარ ვინაობას არ ასახელებენ და მხოლოდ იმას აცხადებენ, რომ გარეთ საკუთარი სურვილით გამოდიან. აქვე იმასაც აცხადებენ, რომ მათ შორის არიან ადამიანები, რომლებისთვისაც უფლის სახელით მოწყალების თხოვნა ერთგვარ ბიზნესს წარმოადგენს.
„ქველმოქმედებას ჩემი სურვილით ვაკეთებ. თანხის ნაწილს მონასტერს ვწირავ, თუმცა რომელი მონასტერია არ ვიცი. ადრე მამაოს კურთხევით გამოვდიოდი. ახლა ჩემით, დამოუკიდებლად გამოვდივარ. დღეში რამდენს ვყიდი არ ვიცი, თუმცა ტყუილად ხომ არ დავდგები?!" - ამბობს ერთ-ერთი პირი, რომელიც ქუთაისის ცენტრალურ ქუჩაში თანხის შეგროვებითაა დაკავებული.
მეორე ადამიანი, რომელიც ასევე, ვინაობას არ ასახელებს, აცხადებს, რომ თბილისში გამომცემლობა „ტიფლისი" არსებობს, რომელიც ხატებს ბეჭდავს, ის კი გამომცემლობის პროდუქციის რეალიზაციას ახდენს. დამატებით დეტალებზე „ქველმოქმედი" პირი არ საუბრობს. თუმცა ქალაქში მას ხშირად შეხვდებით, როდესაც ქუჩაში გამვლელ მოქალაქეებს დაუღალავად ხატების შეძენისაკენ და მოწყალების გაღებისაკენ მოუწოდებს.
გარეთ, მოწყალების სათხოვნელად გამოსული ადამიანების ნაწილი თავს კეთილშობილური მიზნების გამტარებლად მიიჩნევენ. ისინი თვლიან, რომ არავის ატყუებენ. მეორე მხრივ აცხადებენ, რომ მათ გარდა, არიან ადამიანები, რომელთა ქველმოქმედების საკითხი გამოსაძიებელია.
„მე ჩემი სურვილით გამოვდივარ ქუჩაში და ვითხოვ მოწყალებას. თუ ის ქმნის პრობლემას, რომ მე აქ ყუთით ვდგავარ, ყუთის გარეშე ვიმათხოვრებ. ადამიანები მოსულან და ხშირად უთქვამთ, მართლა თუ ეხმარები ვინმესო. რამდენიმე გაჭირვებულ ადამიანს მართლაც დავეხმარე. მოწყალებას მოწყალებისთვის ვითხოვ და ამისი არ მრცხვენია. სურვილი მაქვს დანგრეული ტაძრების რესტავრაცია გავაკეთო და თუ ამაში ვინმე შემომიერთდება, კარგი იქნება," - ამბობს ქუჩაში დახმარების სათხოვნელად გამოსული ერთ-ერთი პირი.
"არსებობს ხმები, რომ ქუჩაში რეალიზებული ხატების და სანთლების თანხა დანიშნულების მიხედვით არ იხარჯება. ქველმოქმედება ადამიანს შეუძლია გააკეთოს, თუ ეს მას სურს, შეიძლება ვცდები, მაგრამ ვთვლი, რომ ქუჩაში ყუთებით მოსიარულე სასულიერო პირები და ხატებით მოვაჭრეები ცუდი რეკლმაა ეკლესიისათვის. ბევრი ადამიანი მინახავს, რომელიც ამით უბრალოდ გაღიზიანებულა. ვისაც ქველმოქმედების გაკეთება უნდა, ის ამას თხოვნის მიუხედავად აკეთებს," - ამბობს არასამთავრობო ორგანიზაცია „ქუთაისის საინფორმაციო ცენტრის" ხელმძღვანელი ხვიჩა ვაშაყმაძე.
„ქუჩაში გამოსული ადამიანებისგან საეკლესიო ნივთებს არც არასდროს ვყიდულობ. ხშირად სახლშიდაც მაკითხავენ. რამდენიმე დღის წინაც იყვნენ მოსული და რომ არ ვიყიდე არაფერი, მითხრეს, უფლის გეშინოდესო," - ამბობს ქუთაისის განათლების განვითარებისა და დასაქმების ცენტრის წარმომადგენელი ილიკო ნაცვალაძე.
მოქალაქეთა ერთი ნაწილი ქუჩაში გამოსულ პირებთან მოწყალების გაცემას სავალდებულოდ თვლის. ისინი მიიჩნევენ, რომ ამით კეთილ საქმეს აკეთებენ, ხოლო თუ მოწყალებას არ გასცემენ, ეს მათი მორწმუნეობის ხარისხზე ცუდად აისახება.
„მე მგონია, რომ ჩემს მიერ გაცემული მოწყალება კეთილ საქმეს ხმარდება. ამიტომ უნდა გავიღო ფული. რადგან თუ სიკეთეს გააკეთებ, ეს ისევ შენ და შენს ოჯახს დაეხმარება," - ამბობს ქუთაისში მცხოვრები ლალი ნიკოლაძე.
ავტორი: ქრისტინა ქარჩხაძე