არარსებული ქარხნები ხელისუფლების დახმარების მოლოდინში
ქუთაისის გაკოტრებული სატრაქტორო ქარხანა დახმარებას ახალი ხელისუფლებისგან ითხოვს. საბჭოთა გიგანტის ბაზაზე „ვარდების რევოლუციის" შემდეგ ჩამოყალიბებული სამი დამოუკიდებელი საწარმოდან, დღესდღეობით, არცერთი არ არსებობს.
გასული წლების ეკონომიკური შეფასების მიხედვით, ქვეყნის ეკონომიკური განვითარების ერთ-ერთ დამამუხრუჭებელ ფაქტორად არაეფექტური გაკოტრების კანონმდებლობაა მიჩნეული. რადგან, ქვეყანაში ბიზნეს აქტივობების ზრდის სანაცვლოდ, საწინააღმდეგო შედეგები დაფიქსირდა.
2005 წელს მასიურად დაიწყო ქარხნებისა და საწარმოების გაკოტრების რეჟიმში გადასვლა, რომელიც 2010 წელს „წარმატებით" დასრულდა. ეს პროცესი, ბუნებრივია, ქუთაისის სატრაქტორო ქარხანასაც შეეხო.
საბჭოთა კავშირის პერიოდში საწარმო 17 000 ჰა მიწის ფართობზე იყო განთავსებული, რომელსაც 1999 წელს ჯერ სააქციო საზოგადოება „რიონი" გამოეყო. მოგვიანებით, 2003 წელს კი სატრაქტორო ქარხნის დარჩენილი მეორე ნაწილი თავის მხრივ ორ სააქციო საზოგადოებად - სს „ტრაქტორად" და სს „საქტრაქტორად" დაიყო.
თუმცა, საქართველოში არსებული კანონი საწარმოთა გაკოტრების შესახებ მკვეთრად განსხვავებული აღმოჩნდა, ევროპული ანალოგისაგან. „გაკოტრების სისტემა ევროპაში ეფექტურად და გაცილებით მოკლე დროში ხორციელდება. ჩვენთან პირიქითაა. ეს პროცესი საკმაოდ დროშია გაწელილი და არაეფექტურია იმ თვალსაზრისით, რომ სწრაფად ვერ ხდება რეაგირება," - აღნიშნავს „ახალგაზრდა ეკონომისტთა ასოციაციის" იმერეთის რეგიონალური წარმომადგენლობის ხელმძღვანელი, ექსპერტი ეკონომიკის საკითხებში პაატა კლდიაშვილი. იგი ამბობს, რომ გაკოტრებული საწარმოს დაგვიანებული რეალიზაცია შეფერხებებს იწვევს, ხოლო სწრაფი რეაგირების შემთხვევაში დავალიანების პროცესის შეჩერება შესაძლებელია. ამ შემთხვევაში, აღნიშნულ საწარმოებს არც გაკოტრებაში გაუმართლათ.
2003 წლისთვის სს „რიონის" აქციათა 62%-ს სახელმწიფო ფლობდა და მისი დავალიანება ბიუჯეტის მიმართ 450 000 ლარს შეადგენდა. ვალის გადაუხდელობის გამო სს „რიონი" სასამართლოს გადაწყვეტილებით სააღსრულებო ბიურომ აუქციონზე რამდენჯერმე გაიტანა. თუმცა, დაბალი ფასის მიუხედავად, მთლიან საწარმოს მყიდველი არ გამოუჩნდა. მოგვიანებით, სს „რიონის" ტერიტორიაზე განთავსებული ცალკეული ფართები 13 მოიჯარის კერძო საკუთრებაში გადავიდა. თუმცა, არსებული ვალიდან 230 000 ლარი საწარმოს დღემდე ვალად ადევს.
„ოთახიც არ გამაჩნია და ხელფასისც 3 წელია, არ ამიღია. საგადასახადომ ყველაფერი სასამართლოს წესით გაყიდა," - ამბობს სს „რიონის" დირექტორი რეზო კობერიძე.
„რიონის" საკუთრებაში შედიოდა 10-სართულიანი ნაგებობა, რომელიც სახელმწიფომ 2009 წელს მუნიციპალურ ბალანსზე გადაიყვანა და ამავე წელს მასში ქუთაისში სხვადასხვა ადგილზე კომპაქტურად ჩასახლებული 108 დევნილი ოჯახი შეასახლა.
აღსანიშნავია, რომ ამ შენობის მესამე და პირველი სართულის ნაწილი, დღემდე, გაუგებარი მიზეზის გამო, ისევ „რიონის" ბალანსზეა.
„ვალის გადახდის არანაირი რესურსი არ გაგვაჩნია. ვაპირებ, ეკონომიკის სამინისტროს წარვუდგენო ბალანსი და იქნებ ამ ვალების ჩამოწერა მოხერხდეს," - იმედოვნებს რეზო კობერიძე.
ანალოგიურად, გაურკვეველია სს „საქტრაქტორის" ამჟამინდელი მდგომარეობაც. სს „რიონის" მსგავსად, „საქტრაქტორს" ადგილობრივი ოფისი არ გააჩნია. რის გამოც, „ახალი გაზეთის" მცდელობის მიუხედავად, ვერ მოხერხდა „საქტრაქტორზე" უფლებამოსილი პირის დადგენა.
თავის დროზე 3,5 მილიონ ლარად შეფასებული „საქტრაქტორის" დავალიანება სახელმწიფოს მიმართ 3 მლნ ლარი იყო. თანხის დაფარვა ძირითადი საშუალებების გაყიდვით მოხდა, თუმცა გაუსტუმრებელი დარჩა კრედიტორების სახელფასო დავალიანება.
2010 წელს სასამართლოს გადაწყვეტილებით „საქტრაქტორი" გაკოტრების რეჟიმიდან ისევ სახელმწიფოს საკუთრებაში მოექცა. ამჟამად მის ქონებას ისევ ეკონომიკის სამინისტრო განკარგავს.
რაც შეეხება, სატრაქტორო ქარხნის ბაზაზე გამოყოფილ მესამე საწარმოს სს „ტრაქტორს", 2010 წელს საწარმო გაკოტრების რეჟიმიდან კვლავ
ავტორი: დეა მანაგაძე